2de Paasdag was het zover, we konden de meubelboulevard links laten liggen, want we mochten aantreden voor het Westlands Kampioenschap op Sportpark Polanen in Monster. Spelers, ouders en begeleiding hadden er zin in, want het Westlands Kampioenschap is altijd een weerzien met bekenden, vrienden en familie van de overige Westlandse verenigingen. Helaas moesten we Sem vanwege ziekte missen en voor Steijn kwam het toernooi net te vroeg na zijn hamstringblessure. Gelukkig hadden Kees en Herman nog genoeg keus met Dulat en Gijs uit de JO14-1, reservekeeper Stijn uit de JO15-2 en oude bekende Mike, dit seizoen vanuit ons team al doorgeschoven naar de JO16-1, als aanvulling.

We waren ingedeeld in Poule C met HVC’10 en Quintus, beide teams spelen in de 2de klasse samen met onze JO15-2. Verburch, als erkend prijzenpakker, maakte de poule compleet en werd vooraf gezien als grootste concurrent in de strijd om groepswinnaar te worden. Volgens de Monsterse traditie mochten we onze wedstrijden afwerken op veld 5, een echt grasveld op de rand van het sportpark. Niet echt perfect passend bij onze wedstrijden in de Poule des Doods, maar in ieder geval konden we de bewoners van het achterliggende flatgebouw eens goed verwennen met het beste voetbal uit de regio.

Over de openingswedstrijd tegen Quintus kunnen we kort zijn: Quintus parkeerde logischerwijs de bus voor eigen goal en probeerde zo de schade zoveel mogelijk beperkt te houden. Zonder dat we zelf een kans weg gaven en met schitterende doelpunten van Zine en Alex haalden we een zakelijke overwinning van 2-0. De tweede wedstrijd, nu met keeper Stijn in de basis, tegen HVC’10 kende een zelfde draaiboek: De Hoekenezen stonden achterin compact en met veel enthousiasme werd er zo nu en dan nog een aanval door ze opgezet. Na wederom de openingsgoal van Zine, gevolgd door een fraai doelpunt van Fabi konden we de tweede zakelijke overwinning van 2-0 bijschrijven. Na 4 wedstrijden in onze poule waren de kaarten al geschud, zowel Verburch als Westlandia zouden na lunch aantreden in de winnaarspoule voor plek 1. t/m 8. De laatste wedstrijd tegen elkaar in de poulefase moest alleen uitmaken wie van ons als eerste of als tweede zou eindigen. Verburch kreeg tijdens de wedstrijd 1 grote kans die door de goed uitkomende keeper Bradley onschadelijk werd gemaakt, maar het betere veldspel kwam toch echt van onze kant. Zonder veel problemen werd met 0-0 een salonremise gehaald en gingen wij als nr. 1 op doelsaldo door naar de winnaarspoule.

Na de relatief ontspannen en droge ochtend kregen we een zwaar en nat middagprogramma voor onze kiezen, aan onze kant van het schema troffen 4 titelkandidaten elkaar voor 1 plek in de finale. Westlandia werd gekoppeld aan 6de divisionist Excelsior Maassluis en Verburch mocht het opnemen tegen ’s Gravenzande. Tegen Excelsior speelden we waarschijnlijk onze beste wedstrijd van het toernooi, we zaten kort op de tegenstander, dicteerden het spel en lieten ons beste samenspel zien. Nadat Zine in een één tegen één situatie met de keeper van de tegenstander net niet lekker uitkwam om te scoren, was het even later wel raak. Spits Alex kon na een machtige sprint alleen op de keeper af, die zijn eerste schot nog wist te keren. Toen de rebound weer voor Alex zijn voeten kwam, wist hij met een bekeken lob te scoren, 1-0. Met nog 5 minuten te spelen gaf Excelsior Maassluis zich niet zomaar gewonnen en deed er alles om de gelijkmaker te forceren. In deze fase moesten we alle zeilen bijzetten, maar hielden we wederom de nul. Toen we van het veld afkwamen, waren we nog net op tijd om de penaltyreeks tussen Verburch en ’s Gravenzande mee te pakken. Bij beide ploegen gingen de emoties en winstkansen alle kanten op, maar uiteindelijk besliste ’s Gravenzande de thriller in hun voordeel.

De halve finale mochten we dus aantreden tegen ’s Gravenzande, waar we zeker niet te licht over dachten. Hoewel hun JO15 uitkomt in de hoofdklasse, spelen enkele talentvolle spelers uit deze lichting hun wedstrijden al in een hogere leeftijdscategorie. Daarnaast overbodig om te zeggen, dat teams uit ’s Gravenzande nooit gemotiveerd hoeven te worden om hun uiterste best te doen in wedstrijden tegen Westlandia! ’s Gravenzande schoot ook uit de startblokken met fris, verzorgd voetbal, door fel druk te zetten probeerden ze ons tot fouten te dwingen. Zoals altijd konden wij weer vertrouwen op onze solide verdediging, hoewel keeper Bradley ook nog 2x handelend moest ingrijpen. Aanvallend kwamen we niet echt uit de verf en dus ook niet verder dan enkele halve kansjes en zo konden we ons op gaan maken voor de penaltyloterij. Nadat zowel ’s Gravenzande als Westlandia hun eerste 2 pingels onberispelijk hadden ingeschoten en de nerveuze ouders zich al zorgen begonnen te maken of zij wellicht ook nog achter de bal moesten gaan staan, werd de spanning voelbaar groter. Bradley liet zich niet foppen door de ’s Gravenzandse Panenka en stopte hun derde penalty, waarmee de druk nog wat verder opgevoerd werd. Aan ons de schone taak om nu de buit over de streep te trekken. Helaas werd onze derde penalty ook gestopt, maar achteraf bleek dit een psychologische meesterzet: Bradley stopte hierna nog een penalty en wij maakten geen fout meer, door naar de finale!

Na deze wedstrijd kunnen we wel met zekerheid zeggen dat de aloude reclameslogan: “Calvé pindakaas, wie is er niet groot mee geworden?” ook in ’s Gravenzande bekend is. Kleine tip van onze kant: Je moet het wel op je brood smeren i.p.v. op het mooiste logo van het Westland, anders werkt het niet!!
Aan de andere kant van het schema had Lyra ook na penalty’s de halve finale gewonnen, onze tegenstander in de eindstrijd was dus bekend. De finale was zoals de meeste finales verlopen, helaas nooit zo sprankelend als het voetbal in de eerdere rondes. Een neutrale toeschouwer merkte na afloop op, Westlandia controleerde de wedstrijd zonder er zelf vol te gaan. Een paar minuten voor tijd kwam er toch nog een grote kans voor Lyra, welke gelukkig iets te gehaast naast ons doel geschoten werd. In de 2x 5 minuten verlenging schroefde Westlandia het tempo op om het niet weer op penalty’s uit te laten draaien. Bij een corner in ons voordeel besloot de rots van de verdediging Quincy, ook wel Rooie Dondersteen, ook wel iedere bijnaam waar Rooie in voorkomt, dat het genoeg was. Hij torende hoog boven iedereen uit en knikte de bal tegen het zijnet in het vijandelijke goal. Hierna kwam de 1-0 niet meer in gevaar en speelden we de wedstrijd zonder al teveel stress uit. Hoewel we vooraf als grootste kanshebber op de eindoverwinning bestempeld waren, was de ontlading er niet minder om, uiteindelijk moet je het toch maar even waarmaken.

Complimenten aan Kees, Herman en de jongens, gefeliciteerd met deze mooie prijs! Een mooie opsteker in de strijd om handhaving in de vierde divisie te bewerkstelligen, de volgende uitdaging die voor ons op het spel staat. Als we de komende tijd met dezelfde beleving en inzet als vandaag het veld opgaan, komt dat zeker goed! Alle invallers bedankt! We hebben jullie vandaag keihard nodig gehad en iedereen heeft lekker zijn minuten meegepakt!

Sportclub Monster bedankt voor de organisatie, het was wederom een geslaagde editie. Een gemiste kans was, dat vanwege de uitloop van alle wedstrijden de prijsuitreiking een beetje werd afgeraffeld. Alle overige teams stonden klaar om de kersverse Westlandse Kampioen eens flink toe te juichen, terwijl Westlandia nog aan het feesten was in de kleedkamer. Ook in Monster is de biertijd heilig, zullen we maar zeggen! Aan Westlandia JO14-1 volgend jaar de schone taak om deze titel te prolongeren, succes!